همگانی [ایـسـتـگـاه نِـــویـسَـنـدِگـی] ✍️

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

سکویی که بتواند شما را در زندگی بالاتر پرتاب کند تجربه‌‌های تجربه نشده نیست!​

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

مستقل شدنِ ذهن به شما کمک می‌کند ابتکاری که خرج می‌کنید،
زمانی که صرف می‌کنید و
توقعی که ایجاد می‌کنید
وابسته به خودتان بدانید، فقط خودتان!

 

[گُمانْ]

دوباره من
دوباره تاوانی که تکرار می‌شود….
دوباره مرگ
دوباره رسوایی‌ای که انتظار می‌کشد….

 

[ZeinabHdm]

نگاهم به کتاب قطور مقابل اما ذهنم در چرخش روزگار، سرگیجه می‌گیرد؛ نمی‌دانم چند ماه و چند روز و چند ساعت از آخرین مسافرتم می‌گذرد؛ نمی‌دانم این جهان است که می‌دود یا این من هستم که روزها را به سرعت پشت سر خود رها می‌کنم؛ فکر می‌کنم خود را به فراموشی سپرده ام یا اینکه فراموشی جای خود را در درونم باز کرده است؛ دنیا می‌گذرد اما من نباید از خود بگذرم، فکر می‌کنم باید بایستم و به این من خسته نگاهی بیندازم؛ شاید این جسم درمانده دلی از عزا درآورد و دست از فراموشی من خسته اش بردارد.

 

[Saya]

دیگر نوشتن و بازی با کلمات چه فایده؟!
فاصله آمد و روزهای نبودنت را به رخم کشید.
روزهای با هم بودن مرخصیشان تمام شد.
همه‌ی رفتن‌ها، آمدند و من را به جمعی از شادی‌های حلق‌آویز شده، دعوت کردند؛ همان‌هایی که خودمان طنابِ دارشان را بافتیم!
انقضای وعده‌هایمان تمام شد؛ خواب‌ها اعلام اعتصابشان را برای چشم‌ها ، به سرخیِ پشتِ پلک‌ها امضا کردند و کابوس‌ها در اولین شبی که برایت می‌نویسم، ترفیعِ خود را گرفتند!
حقیقت، صیدی از خاطرات را بیرون می‌کشد و من، عمیقا باور دارم که شمارش روزها، کار طاقت‌فرسایی‌ست که از من بر نمی‌آید؛ از من و هرچیز که شبیه به من باشد، فقط دلتنگِ تو بودن است که برمی‌آید... .

×| نامه شماره یک (دفترچه خاطرات شخصی)

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

خورشید
شعری برای گیاهان می‌خواند و
آنان از عشقِ مادرانه
سرشار می‌شوند. ​

 

[Saya]

یک عمر کنار پنجره نشسته‌ام و شرط بسته‌ام که رد می‌شوی. اگر نمی‌خواهی بیایی، بگو! چشم‌هایم به جهنم، دیگر قصه‌ی تو‌‌ را این دیوارها نشنوند!