سکوتم در خور فریاد و من خاموش خاموشم
کمی شهد تبسم را به جای غصه می نوشم
ترنم بر لبم، شعری دگر از سینه می آید
هجوم اشک گاهی میکند چون چشمه در جوشم
عطش
کمی شهد تبسم را به جای غصه می نوشم
ترنم بر لبم، شعری دگر از سینه می آید
هجوم اشک گاهی میکند چون چشمه در جوشم
عطش