مشاعره | مشاعره مشروط |

[m.amir]

از رنج و ملال ما چه فریاد کنی
ان به که به شکر وصل را شاد کنی
از ما چه گریزی و چرا داد کنی
زان ترس که که وصل را بسی یاد کنی

فریاد

 

[شَفَــق]

از رنج و ملال ما چه فریاد کنی
ان به که به شکر وصل را شاد کنی
از ما چه گریزی و چرا داد کنی
زان ترس که که وصل را بسی یاد کنی

فریاد

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

عشق

 

[m.amir]

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

عشق

عشق را از تیغ و خنجر باک نیست
اصل عشق از آب و باد و خاک نیست

خاک

 

[شَفَــق]

عشق را از تیغ و خنجر باک نیست
اصل عشق از آب و باد و خاک نیست

خاک

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند

گلستان

 

[m.amir]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند

گلستان

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس
من و همصحبتی اهل ریا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس

چمن

 

[شَفَــق]

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس
من و همصحبتی اهل ریا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس

چمن

سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند
همدم گل نمیشود یاد سمن نمیکند

منزل

 

[m.amir]

سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند
همدم گل نمیشود یاد سمن نمیکند

منزل

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم
زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

میخانه

 

[شَفَــق]

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم
زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

میخانه

بمی سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
ک سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزلها

یار

 

[m.amir]

بمی سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
ک سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزلها

یار

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

مونس

 

[دالان ِبهشت]

افتاده منم به گوشهٔ بیت حزن
غمهای جهان مونس غمخانهٔ من

یا رب تو به فضل خویش دندانم را
بخشای به روح حضرت ویس قرن

- ابوسعید ابوالخیر

روح