یه تیکه از بزرگسالی اینه که باید یاد بگیری که مرگ و زندگی کسانی که برهه ای از زندگی در زندگی ما حضور داشتند و یا کسانی که در زندگی ما حضور دارند ولی نقش شان عوض شده به ما مربوط نیست و ما حق ابراز نگرانی برای افراد غریبه داریم ولی برای کسانی که روزی می شناختیم نه..
در واقع باید با کسانی که روزی می شناختیم، به گونه ای رفتار کنیم که انگار وجود خارجی در این عالم هستی، ندارند درست مثل عزیزانی از ما که می میرند و می پذیریم که آن ها دیگر وجود نخواهند داشت...