دلنوشته معشوق خاکی | حدیثه ادهم

[حدیثه خانم]

نام اثر: معشوق خاکی
نویسنده: حدیثه ادهم
ژانر: عاشقانه

دیباچه:
«پا به هستی چو نهادم همه هستی من
وقف دلبر شد و خود نقطه پرگار شدم»
یه ماه تو آسمونه یه ماه رو زمین
و این رویایی‌ترین شب منه...

 

[سایهـ سٰـارسایهـ سٰـار عضو تأیید شده است.]

•○°●‌| به نام خالق واژگان ‌|●°○•°​

---

---

‌
نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب انجمن کافه نویسندگان برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!
‌‌

---

‌
پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.
‌‌

---

قوانین تایپ دلنوشته

---

‌
شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.
‌

---

درخواست جلد برای آثار

---

‌‌
پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.
‌

---

درخواست نقد دلنوشته

---

‌‌
پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.
‌

---

درخواست تگ برای دلنوشته

---

‌
همچنین پس از ارسال 20 پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود..
‌

---

‌اعلام اتمام آثار ادبی

---

‌‌
اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود..
‌

---

درخواست انتقال به متروکه

---

‌‌‌
‌
○● قلمتان سبز و ماندگار●○​

---

«مدیریت تالار ادبیات»
‌‌‌‌‌​

 

[حدیثه خانم]

به نام خدای دلم

شاید این دلتنگی آخرش جانم را بستاند. بعد از سیزده روز فراغ یک ساعت دیدار در پشت خرابه‌های شهر، کمترین چیزی بود که عایدم می‌شد.

 

[حدیثه خانم]

شاید گرفتن دستانت قفلی دارد که فقط در جاده‌های خاکی باز می‌شود.
و لم*س محاسن پرمویت، ریشی که هنوز جا نیفتاده و به اندازه کافی مرد نشانت نمی‌دهد؛ در همین کوچه پس کوچه‌هاست که امکان دارد.

 

[حدیثه خانم]

من دل داده‌ام و پریشانم.
پریشان‌تر از موج‌موج موهایت که همراه باد می‌رقصد.
من دل داده‌ام. به چشمانی که زیر نور خورشید روشن‌تر از صبح و در تاریکی شب به سیاهی چاهی عمیق می‌مانند.

 

[حدیثه خانم]

و در این شب که به قول خودت فضایی فوق رمانتیک حاکم است؛ جایی خلوت و دور از مردم بدنگون، زیر نور ماه، انگشتانم به انگشتانت گره خورده است.

 

[حدیثه خانم]

مثل همیشه لوس بازیت گل می‌کند.
لوس بازی که چه عرض کنم، اذیت کردن‌های شیرینت.
قاپیدن تلفن همراه از بین دستانم، هل دادنم به جلو و بلافاصله ب*غل کردنت تا نکند خدایی ناکرده به زمین بخورم؛ همه و همه فقط تو را جذاب‌تر می‌کند.

 

[حدیثه خانم]

و ای خدای من!
کی فرا می‌رسد آن روزی که بدون ترس، دستت را گرفته و کل شهر را نظاره‌گر کنم.
نظاره‌گر مالک بودنم را...

 

[حدیثه خانم]

و غرق در حسرتی می‌شوم که بیش از پیش در دلم ریشه دوانده.
به دنبال آرامش داستانت تا قاف می‌دوم.
دوستت دارم جان من!

 

[حدیثه خانم]

کوچه پس کوچه‌های شهر!
تنها جایی که شاهد لحظات غم و شادی ماست. تنها جایی که نظاره‌گر دعواها و خوشی‌های ماست.
تنها جایی که بی‌مهابا دست‌هایم را به دلت گره می‌زنم...