محفل ادبی [ حال خود را به نثر بیان کنید ]

[دالان ِبهشت]

میگفت:
‏یه وقتایـی،‌
جوری بقیه رو‌ ببخشید،
که با‌ خودشون‌ بگن‌ اگه این‌ بنده‌ی خداست ؛
پس‌ خودِ‌ خدا‌ چه جوریه.؟
:)​

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

می خواهم در این جهان که مدام تلاش می کند مرا از بین ببرد، زنده بمانم...

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

هر چه روحم بیشتر زجر می‌کشد برای تسکینش بی عاطفه تر می‌شوم.

بلندی‌ های بادگیر
امیلی برونته

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

شب را نوشیده ام
و بر این شاخه های شکسته می گریم
مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان
مرا با رنج بودن تنها گذار
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم
سپیدی های فریب
روی ستون های بی سایه رجز می خوانند
طلسم شکسته خوابم را بنگر
بیهوده به زنجیر مروارید چشم آویخته
او را بگو

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

و ما زمستان دیگری را سپری خواهیم کرد
با عصیان بزرگی که درون مان هست
و تنها چیزی که گرم مان می دارد
آتش مقدس امیدواری ست

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

نه
ديگر چنان پرشور
دوستت نمی‌دارم
چرا كه تابش زيبايی‌ات
برای من نيست
در تو
رنج‌های گذشته‌ام را
دوست می‌دارم
و جوانی از دست رفته‌ام را

#ميخائيل_لرمانتوف

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

فهمیدم که تا ممکن است باید خاموش شد، تا ممکن است باید افکار خودم را برای خودم نگه دارم

بوف کور
صادق هدایت

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

از زندگی با مردم، از حرف زدن، عاجزم.
کاملا در خود فرو رفته‌ام، به خودم فکر میکنم چیزی ندارم به کسی بگویم.. هرگز؛ به هیچکس.

 

[بـرکـهبـرکـه عضو تأیید شده است.]

من به نوشتن محتاج بودم، نمی‌توانستم از این کار خودداری کنم، باید افکار، خواسته‌ها و آرزو‌هایم را روی کاغذ می‌آوردم، گویی تنها به این وسیله افکارم مرتب می‌شد و دقیقا می‌فهمیدم که چه می‌خواهم.

سهم من
پرینوش سنیعی

 

[سُرمه.]

«به هیچ کاری نمی‌توانم علاقمند بشوم و اصلاً مسایئی برایم پیش آمده که گفتن و یا نوشتنش هم احمقانه به نظرم می‌آید. فقط می‌دانم که خسته هستم و هیچ چاره ای هم ندارم و یا دارم اما حوصله کوچکترین اقدام حتی تکان دادن سر انگشت را هم ندارم»

صادق هدایت.