شعر وصف حال خودت از زبان شعر

[سمانه]

آرزوی منی وندارمت
شاید دربهشت نظرکنم روی ماهت را

15خرداد1404
ساعت 11:05دقیقه قبل ازظهر
تقدیم الماس زندگیم مامان زهرا​

 

[مینِرامینِرا عضو تأیید شده است.]

هر جانور که باشد، بگریزد از بلایی
من خود بلای خویشم؛ از خود کجا گریزم؟

 

[مرهم]

مگر دشمن کند این‌ها که من با جان خود کردم ..

-وحشی بافقی

۱۵ خرداد ۰۴
روز عرفه

 

[سمانه]

دلم تنگ است برایت
شبیه کودکی هراسان از گم شدن مادرش
پی تو میگردم
آغوشت را کم دارم
گویی آسمان بهار در قلبم
انباشته شده
وابرهای رگبارزا درچشمانم
چترمن شدی درهجمه های اضطراب
آغو*ش که به حلقه های دست نیست
تو باقلبت باوجودت مرا به آغو*ش کشیدی

تقدیم به الماس زندگیم
مامان زهراعزیزم
5تیرماه 1404
ساعت 12:25دقیقه ظهر

 

[!!AMINKHAN!!]

و اگر مرا قدرت انتخابم دهند
برای بار دوم عشقت را تکرار می کنم ...

 

[سمانه]

گلِ گلدونِ من؛ شکسته در باد
تو بیا؛ تا دلم نکرده فریاد
گلِ شب بو؛ دیگه شب بو نمیده
کی گلِ شب بو رو؛ از شاخه چیده
گوشه ی آسمون؛ پرِ رنگین کمون
من؛ مثِ تاریکی تو؛ مثلِ مهتاب
❤مهتاب منی مامان زهرا❤

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

دهن پر گفتگویِ شوق و نتوان دم زدن با او
مرا، یارب، چه شد؟ من خود زبانی داشتم روزی