مشاعره | مشاعره با اشعار شاعران |

[!!AMINKHAN!!!!AMINKHAN!! عضو تأیید شده است.]

هستند تو را عاشق بسیار ولیکن
دل‌سوخته در عشق تو، چون من دگری نیست

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

تا توان کردن ز خونِ ما نگارین دست را
از حنا بهرِ چه باید کرد رنگین دست را
سینه‌اش از بادهٔ لعلی بدخشان می‌شود
هر که سازد چون سبو در خواب بالین‌‌دست را

جناب صائب تبریزی

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

آن تُرک پری چهره که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت؟

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان‌بین
کَس واقفِ ما نیست که از دیده چه‌ها رفت

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

تا سرافرازم به داغ بندگی کرده است عشق
هست در زیر نگین ملک سلیمانی مرا
در دبستان تأمل کرده ام روشن سواد
ابجد اطفال باشد خط پیشانی مرا

جناب صائب تبریزی

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

از پی آن دلبر شیرین شمایل می‌رو
دل پی او رفت و من هم از پی دل می‌روم

می‌روم نزدیک آن قصاب و گو: خونم بریز
من هلاک قتل خویشم، سوی قاتل می‌روم

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

ما را زِ خیالِ تو چه پروایِ نوشیدنی است؟
خُم گو سر خود گیر، که خُمخانه خراب است

جناب حافظ شیرازی

 

[مرهممرهم عضو تأیید شده است.]

تا جهان باقی و آئین محبت باقی است

شعر حافظ همه‌جا ورد زبان خواهد بود

 

[Mansi]

دل هایمان سیاه ترند از لباسمان!
حاضر به مس*ت کردن بی باده نیستیم


شیطان اگر که سجده به انسان نکرد و رفت
فهمیده بود مثل خودش ساده نیستیم!

 

[مرهممرهم عضو تأیید شده است.]

مگر به تیغ اجل خیمه بَرکَنَم ور نی

رمیدن از درِ دولت نه رسم و راهِ من است

 

[سمانهسمانه عضو تأیید شده است.]

مگر به تیغ اجل خیمه بَرکَنَم ور نی

رمیدن از درِ دولت نه رسم و راهِ من است

تا در این زندان فانی زندگانی باشدت

کنج عزلت گیر تا گنج معانی باشدت