شعر وصف حال خودت از زبان شعر

[آرامش🌹آرامش🌹 عضو تأیید شده است.]

چه‌ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند این‌ها که من با جان خود کردم

طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط می‌گفت خود را کشتم و درمان خود کردم

 

[(SINA)]

- آرزده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود و چرا نیست؟!

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

زندگی توفان سختیهاست اما چاره چیست؟
در دل طوفان شبیه بادبادک ها برقص

قد بکش از لابه لای بوته ها بیرون بیا
سرو باش و در میان چنگ پیچکها برقص

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت
از فکر اینکه قد نکشیدم دلم گرفت

از فکر اینکه بال و پری داشتم ولی
بالاتر از خودم نپریدم دلم گرفت

کم کم به سطح آینه برف می نشست
دستی بر آن سپید کشیدم دلم گرفت

دنبال کودکی که در آن سوی برف بود
رفتم ولی به او نرسیدم دلم گرفت

نقاشی ام تمام شد و زنگ خانه خورد
من هیچ خانه ای نکشیدم دلم گرفت

شاعر کنار جو گذر عمر دید و من
خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت

امیرعلی نوری

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت،نیم دیگرم را باد برد

 

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

همین دلی که پر است ز شکایت و گله دارد
برای از تو شنیدن ، هنوز حوصله دارد

 

[گیلـهـ واگیلـهـ وا عضو تأیید شده است.]

گنهکارم ومی دانم ...ببخش این بار مریم را
چکیده شرم چشمانم ...ببین رخسار مریم را
نهال ِ سبز ِ احساسم .. پی ِگلخانه می گردد
برویان کنج آغوشت ....ببخش آزار مریم را
ببین حالاپشیمانم .... نشستم پای احساست
غرور لعنتی له شد ..شکستم خار مریم را
اگر در ساقه های من نفس خشکیده َست اما
الهی برسرم دردت شود.. آوار ؛ مریم را
به دوشت بارسنگینم..... تحمل می کنی یانه ؟؟؟
بگو بخشیدمت حالا ....بگیر افسار مریم را
گنهکارم و میدانم ...که بخشش لایق عشقست
کنارم باش و عاشق باش ودل بسپار مریم را

ببخش این بار مریم را...... ​

 

[ZiziZizi عضو تأیید شده است.]

چندیست از تو غافلم ای زندگی ببخش!
چـنگی به دل نمی‌زنی این روزها تو هم

#فاضل_نظری

 

[ZiziZizi عضو تأیید شده است.]

چگونه شرح دهم لحظه لحظهٔ خود را ‌‌‌
برای این همه ناباور خیال پرست؟

محمدعلی بهمنی

 

[ZiziZizi عضو تأیید شده است.]

زِ درد و داغ محبت مَگو به مُرده‌دلان ‌
تنورِ سرد، سزاوار بستن نان نیست…

صائب تبریزی