از آن چشمی که می‌داند زبانِ بی‌زبانی را
نکویان یاد می‌گیرند طرزِ نکته‌دانی را
نکویان یاد می‌گیرند طرزِ نکته‌دانی را
مشاعره | مشاعره با اشعار شاعران |
- نویسنده موضوع Ta.Motlagh
- تاریخ شروع
آرزو دارم که: پیشت جان دهم، بهر خدا
یک نفس بنشین، که باقی نیست غیر از یک نفس
یک نفس بنشین، که باقی نیست غیر از یک نفس
ساز ناکوک نزن عشق سرم را بردی
بعد از او حوصله ای نيست كه عاشق بشوم
بعد از او حوصله ای نيست كه عاشق بشوم
آخرین ویرایش:
میل من سویِ وصال و قصد او سویِ فراق
تَرکِ کامِ خود گرفتم تا برآید کامِ دوست
تَرکِ کامِ خود گرفتم تا برآید کامِ دوست
تماشای رخش، در دیده خوابی بود، پنداری
که من تا چشم وا کردم شد از پیش نظر پنهان
که من تا چشم وا کردم شد از پیش نظر پنهان
نزنم نمک به زخمی که همیشگی‌ست ، باری
که نه خسته ی نخستین ... نه خرابِ آخرینم
من همان رودم که بهر دیدنت مرداب شد
ماه من! بس کن ندیدن‌های بی‌اندازه را
دل فرو می‌ریزد و تنها تماشا می‌کنم
مثل سربازی سقوط آخرین دروازه را
ای سحرخیزتر از صبح بیَفشان مویت
که نسیم از دَم گیسوی تو جان می گیرد
که نسیم از دَم گیسوی تو جان می گیرد
دل زنده به امید است و جهان زنده به دل
ویران شده‌ام من که ز جان زنده‌ترم
میکشم بار غم از هجران و این کوه بلاست
من ندانم کین بلا را تا یکی خواهم کشید؟
من ندانم کین بلا را تا یکی خواهم کشید؟